Ewed Iwri

Ewed Iwri - niewolnik żydowski (służący); Żyd sprzedany w niewolę swojemu rodakowi, który stawał się niewolnikiem na mocy wyroku sądowego za kradzież, ponieważ nie był w stanie spłacić wyrządzonej szkody. Bejt din (sąd rabiniczny) sprzedawał go w niewolę na sześć lat, które musiał odpracować. Żyd stawał się również niewolnikiem, gdy z powodu ubóstwa sam siebie sprzedał w niewolę. Ewed iwri zostawał zwolniony w Jowel; Szemot 21,1-6 Tora Pardes Lauder. Wajikra 25,39-43 Tora Pardes Lauder podaje prawa dotyczące ewed iwri, które w pewien sposób ograniczały władzę właściciela nad nim, nie czyniąc z niego niewolnika w ogólnie przyjętym rozumieniu tego słowa.

Prawo ewed iwri nie dotyczyło Edim zomemim; Beraita w Makot 2b mówi, że ed zomem nie może być sprzedany w niewolę jako żydowski niewolnik (służący); było to jedno z czterech szczególnych praw dotyczących edim zomemim.