Zugot

Zugot – pary uczonych, żyjących od I w. p.w.e. do I w. w.e., poprzedzające tanaitów. Zwykle w parze jeden był „nasi” („księciem”, przewodniczącym Sanhedrynu) a drugi „aw bet din” (zastępcą przewodniczącego Sanhedrynu, przewodniczącym trybunału sądowego). Pirke Awot (rozdział pierwszy) wymienia pięć zugot. W ich skład wchodzili (w kolejności chronologicznej od najstarszej pary):

1. Jose ben Joezer z Ceredy i Jose ben Jochanan z Jerozolimy(czasy Szymona Machabeusza 142 - 135 p.n.e.),

Jose ben Joezer, przywódca z Ceredy, uczył: Niech twój dom będzie miejscem spotkań mędrców. Przykrywaj się prochem z ich stóp i spijaj ich słowa z pragnieniem. (Pirke Awot 1,4)

Jose ben Jochanan, przywódca z Jerozolimy, uczył: Niech (drzwi) twojego domu będą szeroko otwarte i niech ubodzy należą do twoich domowników. (Pirke Awot 1,5)

2. Jehoszua ben Perachja i Nitaj Haarbeli (czasy Jana Hyrkana I 135-104 p.n.e.),

3. Jehuda ben Tabaj i Szimon ben Szatach (czasy Aleksandra Janneusza 103 - 76 p.n.e. i Aleksandry Salome 76 - 67 p.n.e.),

4. Szemaja i Awtaljon (czasy Hyrkana II 63 - 40 p.n.e.),

5. Hilel i Szamaj (czasy Heroda Wielkiego 39 - 4 p.n.e.).

Ostatnią parę, Hilela i Szamaja, zalicza się równocześnie do pierwszego pokolenia tanaitów. W swoich orzeczeniach halachicznych Hilel był łagodny a Szamaj rygorystyczny. Poza sześcioma wyjątkami halacha idzie zawsze za nauczaniem Hilela.