Ewed Iwri: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPARDES
Skocz do: nawigacja, szukaj
 
 
(Nie pokazano 3 pośrednich wersji utworzonych przez tego samego użytkownika)
Linia 1: Linia 1:
[[Category:Słowniczek pojęć]]
+
'''Ewed Iwri''' - niewolnik żydowski (służący); Żyd sprzedany w niewolę swojemu rodakowi, który stawał się niewolnikiem na mocy wyroku sądowego za kradzież, ponieważ nie był w stanie spłacić wyrządzonej szkody. ''Bejt din'' (sąd rabiniczny) sprzedawał go w niewolę na sześć lat, które musiał odpracować. Żyd stawał się  również niewolnikiem, gdy z powodu ubóstwa sam siebie sprzedał w niewolę. ''Ewed iwri'' zostawał zwolniony w [[Jowel]]; Szemot 21,1-6 Tora Pardes Lauder.
 +
Wajikra 25,39-43 Tora Pardes Lauder podaje prawa dotyczące ''ewed iwri'', które w pewien sposób ograniczały władzę właściciela nad nim, nie czyniąc z niego niewolnika w ogólnie przyjętym rozumieniu tego słowa.
 +
 
 +
Prawo ''ewed iwri'' nie dotyczyło [[Edim zomemim]]; [[Beraita]] w Makot 2b mówi, że ''ed zomem'' nie może być sprzedany w niewolę jako żydowski niewolnik (służący); było to jedno z czterech szczególnych praw dotyczących ''edim zomemim''.
  
 
[[Kategoria:Słowniczek_pojęć]]
 
[[Kategoria:Słowniczek_pojęć]]
 
[[Kategoria:Talmud]]
 
[[Kategoria:Talmud]]
 
[[Kategoria:Tora]]
 
[[Kategoria:Tora]]

Aktualna wersja na dzień 22:31, 26 sie 2013

Ewed Iwri - niewolnik żydowski (służący); Żyd sprzedany w niewolę swojemu rodakowi, który stawał się niewolnikiem na mocy wyroku sądowego za kradzież, ponieważ nie był w stanie spłacić wyrządzonej szkody. Bejt din (sąd rabiniczny) sprzedawał go w niewolę na sześć lat, które musiał odpracować. Żyd stawał się również niewolnikiem, gdy z powodu ubóstwa sam siebie sprzedał w niewolę. Ewed iwri zostawał zwolniony w Jowel; Szemot 21,1-6 Tora Pardes Lauder. Wajikra 25,39-43 Tora Pardes Lauder podaje prawa dotyczące ewed iwri, które w pewien sposób ograniczały władzę właściciela nad nim, nie czyniąc z niego niewolnika w ogólnie przyjętym rozumieniu tego słowa.

Prawo ewed iwri nie dotyczyło Edim zomemim; Beraita w Makot 2b mówi, że ed zomem nie może być sprzedany w niewolę jako żydowski niewolnik (służący); było to jedno z czterech szczególnych praw dotyczących edim zomemim.