Baal Szem Tow: Różnice pomiędzy wersjami
| Linia 5: | Linia 5: | ||
cadyk znany pod przydomkiem '''Baal Szem Tow''' ( בעל שם טוב ) | cadyk znany pod przydomkiem '''Baal Szem Tow''' ( בעל שם טוב ) | ||
lub '''BeSzT''' ( בעש"ט ), | lub '''BeSzT''' ( בעש"ט ), | ||
| − | jeden z twórców '''Chasydyzmu''' ( חָסִידוּת ) na terenach Polski w XVIII w. | + | jeden z twórców '''Chasydyzmu''' ( Khasidut חָסִידוּת ) na terenach Polski w XVIII w. |
Wersja z 21:29, 13 maj 2012
Rabi Israel ben Eliezer ( רבי ישראל בן אליעזר )
(ur. 27 sierpnia 1698 w Okopach Świętej Trójcy, zm. 22 maja 1760),
cadyk znany pod przydomkiem Baal Szem Tow ( בעל שם טוב ) lub BeSzT ( בעש"ט ), jeden z twórców Chasydyzmu ( Khasidut חָסִידוּת ) na terenach Polski w XVIII w.
Działał głównie na terenie Podola, z czasem osiedlił się w miasteczku – Międzybórz.
Był zauroczony żydowskim mistycyzmem (kabałą i tradycją talmudyczną).
Głosił zwalczanie zła nie złem, ale dobrem.
Każdy mógł liczyć na nagrodę, gdyż dusza człowieka jest złączona z Bogiem miłością.
Nauczał że należy chwalić Boga nie poprzez umartwianie się i ascezę,
lecz poprzez mądre i radosne korzystanie z darów życia.
Stąd też wynikała forma czczenia Boga poprzez taniec, śpiew, a także charakterystyczna dla chasydów, forma modlitwy ekstatycznej, prowadzącej do stanu radosnego uniesienia i zachwytu.
Taka modlitwa powinna przynieść człowiekowi radość i pogodę ducha, co oznacza zespalanie się z Bogiem.
Nie wyklucza to kontemplacji i nieustannej służby Bogu, która wypełnia całe życie.
Uważał pośrednictwo rabinów w kontaktach z Bogiem za zbędne.
Zmarł w czasie drugiego dnia święta Szawuot שָׁבוּעוֹת w roku 5520, nie pozostawiając po sobie żadnych pism.
