Musar

MUSAR

– pobożność praktyczna, rozwijana w II połowie XIX wieku w środowiskach ortodoksyjnych, związanych z ruchem zapoczątkowanym przez Izraela Lipkina zwanego Salanterem, (1810-1883). Ruch ten, zwany musaryzmem, był propagowany zwłaszcza na Litwie. Termin Musar (מוּסַר), zaczerpnięty z Księgi Przysłów 1:2 oznacza drogę moralności, wskazówkę lub dyscyplinę. Polegał na samodzielnym studiowaniu i medytowaniu odpowiedniej literatury na tematy etyczne, pomocą w postępach na drodze dążenia ku świętości było prowadzenie własnego dzienniczka. Do kanonu lektur Musaru należały m. in.: Orchot Tzaddikim (Drogi Sprawiedliwych), 

Tomer Devorah (Palma Debory) Mosze ben Jakowa Kordowero, Szmone Prakim (Osiem Rozdziałów) Majmonidesa czy Igeres HaGra – List Gaona z Wilna.