Al pi sznajim edim - edut mejuchedet

Al pi sznajim edim (על פי שנים עדים) - w Dewarim 17:6 czytamy: "Al pi sznajim edim o szlosza edim jumat hamet lo jumat al pi ed echad (על פי שנים עדים או שלשה עדים יומת המת לא יומת על פי עד אחד) - Skazanego na śmierć można uśmiercić, tylko jeśli świadectwo [przeciwko niemu złoży] para świadków albo trzech świadków. Nie poniesie śmierci przez świadectwo jednego świadka".

Ze tego wersetu wyprowadzana jest zasada, że w sprawach karnych, w przypadku przewinień za które przewidziana jest kara śmierci, niezbędne jest zeznanie pary świadków, tj. osób które były jednocześnie obecne przy danym zdarzeniu i były wzajemnie świadome swojej obecności.

Ten ostatni wymóg wynika z formy gramatycznej wyrazu „dwóch”. Końcówka słowa sznajim (-ajim) używana jest często w odniesieniu do dobranej pary, jak np. jad - jadajim (ręka - ręce). Natomiast w przypadku spraw cywilnych, majątkowych, wystarczające są zeznanie dwóch niezależnych świadków, którzy w trakcie zdarzenia nie musieli wiedzieć o swojej obecności - zob. al pi sznej edim.