Szechita

Szechita (rytualny ubój zwierząt) – Szechita jest jedynym, dopuszczonym przez halachę sposobem uboju zwierząt. Uboju rytualnego może dokonać wyłącznie szochet - doświadczony rzeźnik, znający bardzo dobrze prawa dotyczące rytualnego uboju, oraz posiadający wydany przez rabina certyfikat potwierdzający te kwalifikacje. Mięso pochodzące z uboju niezgodnego z prawami halachy jest uznawane ze newela (padlinę). Nie może być spożyte przez Żyda. Może być natomiast przekazane Ger toszaw (nie-Żydowi, mieszkającemu w Erec Jisrael). Prawa dotyczące rytualnego uboju, są w Judaizmie bardzo precyzyjne. Głównym ich celem, jest nakazane przez Torę : szacunek dla zwierząt, oraz troska o zaoszczędzenie zwierzęciu cierpienia. Zwraca się uwagę nawet na psychiczne cierpienie zwierząt, co jest ewenementem wśród przepisów dotyczących traktowania zwierząt. Przykładem mogą być wersety: „Nie zarzniesz byka lub owcy razem z jej młodymi jednego dnia” ( Wajikra 22:28 Tora Pardes Lauder), „Nie wykastrujecie żadnego zwierzęcia w waszej ziemi” (Wajikra 22:24 Tora Pardes Lauder), „Ten kto uderzy zwierze, musi zapłacić odszkodowanie za zranienie” ( Wajikra 24:21 Tora Pardes Lauder), „Jeśli napotkasz w drodze ptasie gniazdo, na jakimś drzewie, albo na ziemi, w którym są pisklęta albo jajka, a matka by siedziała na pisklętach albo jajkach, nie zabierzesz matki z młodymi” (Dewarim 22:6 Tora Pardes Lauder). W Judaizmie również zwierzęta maja prawo do odpoczynku w Szabat, zgodnie z wersetem : „ Sześć dni powszednich będziesz wykonywał twoja prace, ale w sobotę zaprzestaniesz, aby odpoczął twój byk i twój osioł” ( Szemot 23:12 Tora Pardes Lauder). Judaizm zabrania polowania dla sportu. Tora zezwala na zabijanie zwierząt wyłącznie w wypadku, gdy przyniesie to korzyść ludziom. Istnieje tez prawo, nakazujące nakarmienie zwierzęcia przed rozpoczęciem posiłku. Bardzo krzywdzące i niezgodne z prawdą są więc zarzuty o niehumanitarnym traktowaniu zwierząt w kontekście Judaizmu. Zarzut niehumanitarności i nieetyczności, tak uboju rytualnego jak i praw zawartych w Torze które dotyczą zwierząt, należałoby skonfrontować z praktyką stosowaną poza Judaizmem. W hodowlach zwierząt przeznaczonych do masowego uboju, jak i z samym ubojem prowadzonym na skalę przemysłowę w zakładach mięsnych i rzeźniach nie prowadzących rytualnego uboju zgodnego z halachą. Dopiero porównując te dwa, tak bardzo odlegle od siebie światy, można zrozumieć, jak bardzo daleko chęć zysku za wszelką cenę, oddalona jest od świata Tory.