Al pi sznajim edim - edut mejuchedet: Różnice pomiędzy wersjami
(Utworzył nową stronę „'''Al pi sznajim edim''' (על פי שנים עדים) - w Dewarim 17:6 czytamy: "Al pi sznajim edim o szlosza edim jumat hamet lo jumat al pi ed echad (על פי ...”) |
|||
| Linia 3: | Linia 3: | ||
Ze tego wersetu wyprowadzana jest zasada, że w sprawach karnych, w przypadku przewinień za które przewidziana jest kara śmierci, niezbędne jest zeznanie pary świadków, tj. osób które były jednocześnie obecne przy danym zdarzeniu i były wzajemnie świadome swojej obecności. | Ze tego wersetu wyprowadzana jest zasada, że w sprawach karnych, w przypadku przewinień za które przewidziana jest kara śmierci, niezbędne jest zeznanie pary świadków, tj. osób które były jednocześnie obecne przy danym zdarzeniu i były wzajemnie świadome swojej obecności. | ||
| − | Ten ostatni wymóg wynika z formy gramatycznej wyrazu „dwóch”. Końcówka słowa sznajim (-ajim) używana jest często w odniesieniu do dobranej pary, jak np. jad - jadajim (ręka - ręce). Natomiast w przypadku spraw cywilnych, majątkowych, wystarczające są zeznanie dwóch niezależnych świadków, którzy w trakcie zdarzenia nie musieli wiedzieć o swojej obecności - zob. [[al pi sznej edim]]. | + | Ten ostatni wymóg wynika z formy gramatycznej wyrazu „dwóch”. Końcówka słowa sznajim (-ajim) używana jest często w odniesieniu do dobranej pary, jak np. jad - jadajim (ręka - ręce). Natomiast w przypadku spraw cywilnych, majątkowych, wystarczające są zeznanie dwóch niezależnych świadków, którzy w trakcie zdarzenia nie musieli wiedzieć o swojej obecności - zob. [[al pi sznej edim]]. (na podstawie: TPL Sefer Dewarim str. 198-199 i 216-217 oraz wwww.chabad.org Torah Reading for Shoftim oraz Hilchot Edut) |
[[Kategoria:Słowniczek_pojęć]] | [[Kategoria:Słowniczek_pojęć]] | ||
Wersja z 18:56, 27 sie 2012
Al pi sznajim edim (על פי שנים עדים) - w Dewarim 17:6 czytamy: "Al pi sznajim edim o szlosza edim jumat hamet lo jumat al pi ed echad (על פי שנים עדים או שלשה עדים יומת המת לא יומת על פי עד אחד) - Skazanego na śmierć można uśmiercić, tylko jeśli świadectwo [przeciwko niemu złoży] para świadków albo trzech świadków. Nie poniesie śmierci przez świadectwo jednego świadka".
Ze tego wersetu wyprowadzana jest zasada, że w sprawach karnych, w przypadku przewinień za które przewidziana jest kara śmierci, niezbędne jest zeznanie pary świadków, tj. osób które były jednocześnie obecne przy danym zdarzeniu i były wzajemnie świadome swojej obecności.
Ten ostatni wymóg wynika z formy gramatycznej wyrazu „dwóch”. Końcówka słowa sznajim (-ajim) używana jest często w odniesieniu do dobranej pary, jak np. jad - jadajim (ręka - ręce). Natomiast w przypadku spraw cywilnych, majątkowych, wystarczające są zeznanie dwóch niezależnych świadków, którzy w trakcie zdarzenia nie musieli wiedzieć o swojej obecności - zob. al pi sznej edim. (na podstawie: TPL Sefer Dewarim str. 198-199 i 216-217 oraz wwww.chabad.org Torah Reading for Shoftim oraz Hilchot Edut)
