Musar: Różnice pomiędzy wersjami

Z WikiPARDES
Skocz do: nawigacja, szukaj
Linia 1: Linia 1:
 
== MUSAR ==
 
== MUSAR ==
pobożność praktyczna, rozwijana w II połowie XIX wieku w środowiskach ortodoksyjnych, związanych z ruchem zapoczątkowanym przez Izraela Lipkina zwanego Salanterem, (1810-1883). Ruch ten, zwany musaryzmem, był propagowany zwłaszcza na Litwie. Termin Musar (מוּסַר), zaczerpnięty z Księgi Przysłów 1:2 oznacza drogę moralności, wskazówkę lub dyscyplinę. Polegał na samodzielnym studiowaniu i medytowaniu odpowiedniej literatury na tematy etyczne, pomocą w postępach na drodze dążenia ku świętości było prowadzenie własnego dzienniczka. Do kanonu lektur Musaru należały m. in.: Orchot Tzaddikim (Drogi Sprawiedliwych),  
+
 
 +
pobożność praktyczna, rozwijana w II połowie XIX wieku w środowiskach ortodoksyjnych, związanych z ruchem zapoczątkowanym przez Izraela Lipkina zwanego Salanterem, (1810-1883). Ruch ten, zwany musaryzmem, był propagowany zwłaszcza na Litwie. Termin Musar (מוּסַר), zaczerpnięty z Księgi Przysłów 1:2 oznacza drogę moralności, wskazówkę lub dyscyplinę. Polegał na samodzielnym studiowaniu i medytowaniu odpowiedniej literatury na tematy etyczne, pomocą w postępach na drodze dążenia ku świętości było prowadzenie własnego dzienniczka. Do kanonu lektur Musaru należały m. in.: Orchot Tzaddikim (Drogi Sprawiedliwych),  
 
Tomer Devorah (Palma Debory) Mosze ben Jakowa Kordowero, Szmone Prakim (Osiem Rozdziałów) Majmonidesa czy Igeres HaGra – List Gaona z Wilna.
 
Tomer Devorah (Palma Debory) Mosze ben Jakowa Kordowero, Szmone Prakim (Osiem Rozdziałów) Majmonidesa czy Igeres HaGra – List Gaona z Wilna.
  
 
[[Kategoria:Judaizm]]
 
[[Kategoria:Judaizm]]

Wersja z 10:45, 6 maj 2012

MUSAR

pobożność praktyczna, rozwijana w II połowie XIX wieku w środowiskach ortodoksyjnych, związanych z ruchem zapoczątkowanym przez Izraela Lipkina zwanego Salanterem, (1810-1883). Ruch ten, zwany musaryzmem, był propagowany zwłaszcza na Litwie. Termin Musar (מוּסַר), zaczerpnięty z Księgi Przysłów 1:2 oznacza drogę moralności, wskazówkę lub dyscyplinę. Polegał na samodzielnym studiowaniu i medytowaniu odpowiedniej literatury na tematy etyczne, pomocą w postępach na drodze dążenia ku świętości było prowadzenie własnego dzienniczka. Do kanonu lektur Musaru należały m. in.: Orchot Tzaddikim (Drogi Sprawiedliwych), Tomer Devorah (Palma Debory) Mosze ben Jakowa Kordowero, Szmone Prakim (Osiem Rozdziałów) Majmonidesa czy Igeres HaGra – List Gaona z Wilna.