Hilel: Różnice pomiędzy wersjami
| (Nie pokazano 9 wersji utworzonych przez 2 użytkowników) | |||
| Linia 1: | Linia 1: | ||
| − | Hilel (Starszy lub Stary; hebr. הלל הזקן, Hilel Hazaken; ur. ok. 30 p.n.e.; zm.ok. 9 n.e.) był jednym z najbardziej znaczących rabinów czasu przed zniszczeniem Drugiej Świątyni, przewodniczącym Sanhedrynu i założycielem szkoły interpretującej | + | Hilel (Starszy lub Stary; hebr. הלל הזקן, Hilel Hazaken; ur. ok. 30 p.n.e.; zm.ok. 9 n.e.) był jednym z najbardziej znaczących rabinów czasu przed zniszczeniem Drugiej Świątyni, przewodniczącym [[Sanhedryn|Sanhedrynu]] i założycielem Bejt Hilel - szkoły interpretującej Torę, na którego Żydzi często powołują się do dziś. Wraz z Szamajem tworzyli ostatnią z pięciu [[Zugot]] i jednocześnie są zaliczani do pierwszego pokolenia tanaitów. |
| + | |||
| + | Hilel uchodził za dobrodusznego, cierpliwego nauczyciela, który uczył miłości bliźniego oraz niestosowania przemocy i miał licznych uczniów. Jego "rywalem" był Szamaj, który wykładał Torę bardziej restrykcyjnie. Do dzisiaj nauki Hilela kształtują w istotny sposób żydowską etykę. | ||
| + | |||
| + | Sformułował też w formie negatywnej "złotą zasadę": '''"Nie czyń bliźniemu twemu, co tobie niemiłe"'''. | ||
| + | |||
| + | Jego szkoła prezentowała bardziej elastyczne (lekula) podejście do Tory niż rygorystyczna (lechumra) szkoła Szammaja. | ||
| − | Hilel | + | Ostatecznie halacha jest zgodna ze stanowiskiem Bejt Hilel, z wyjątkiem sześciu przypadków, kiedy mędrcy uznali, że decyzja nie jest zgodna z żadnym z tych dwóch stanowisk, i trzech przypadków, kiedy halacha jest zgodna ze stanowiskiem Bejt Szamaj. |
| − | + | W historii Talmudu spór pierwszych tanaitów Hilela i Szamaja opisuje się jako spór (machloket) prowadzony "na chwałę Niebios" ([[leszem Szamajim]]). | |
[[Kategoria:Rabini]] | [[Kategoria:Rabini]] | ||
Aktualna wersja na dzień 01:16, 23 sie 2013
Hilel (Starszy lub Stary; hebr. הלל הזקן, Hilel Hazaken; ur. ok. 30 p.n.e.; zm.ok. 9 n.e.) był jednym z najbardziej znaczących rabinów czasu przed zniszczeniem Drugiej Świątyni, przewodniczącym Sanhedrynu i założycielem Bejt Hilel - szkoły interpretującej Torę, na którego Żydzi często powołują się do dziś. Wraz z Szamajem tworzyli ostatnią z pięciu Zugot i jednocześnie są zaliczani do pierwszego pokolenia tanaitów.
Hilel uchodził za dobrodusznego, cierpliwego nauczyciela, który uczył miłości bliźniego oraz niestosowania przemocy i miał licznych uczniów. Jego "rywalem" był Szamaj, który wykładał Torę bardziej restrykcyjnie. Do dzisiaj nauki Hilela kształtują w istotny sposób żydowską etykę.
Sformułował też w formie negatywnej "złotą zasadę": "Nie czyń bliźniemu twemu, co tobie niemiłe".
Jego szkoła prezentowała bardziej elastyczne (lekula) podejście do Tory niż rygorystyczna (lechumra) szkoła Szammaja.
Ostatecznie halacha jest zgodna ze stanowiskiem Bejt Hilel, z wyjątkiem sześciu przypadków, kiedy mędrcy uznali, że decyzja nie jest zgodna z żadnym z tych dwóch stanowisk, i trzech przypadków, kiedy halacha jest zgodna ze stanowiskiem Bejt Szamaj.
W historii Talmudu spór pierwszych tanaitów Hilela i Szamaja opisuje się jako spór (machloket) prowadzony "na chwałę Niebios" (leszem Szamajim).
