Baal Szem Tow

Rabi Israel ben Eliezer ( רבי ישראל בן אליעזר )

(ur. 27 sierpnia 1698 w Okopach Świętej Trójcy, zm. 22 maja 1760),

cadyk znany pod przydomkiem Baal Szem Tow ( בעל שם טוב ) lub BeSzT ( בעש"ט ), jeden z twórców chasydyzmu na terenach Polski XVIII w.

Działał głównie na terenie Podola, z czasem osiedlił się w miasteczku – Międzybórz. Był zauroczony żydowskim mistycyzmem (kabałą i tradycją talmudyczną). Głosił zwalczanie zła nie złem, ale dobrem. Każdy mógł liczyć na nagrodę, gdyż dusza człowieka jest złączona z Bogiem miłością. Nauczał że należy chwalić Boga nie poprzez umartwianie się i ascezę, lecz poprzez mądre i radosne korzystanie z darów życia. Stąd też wynikała forma czczenia Boga poprzez taniec, śpiew, a także charakterystyczna dla chasydów, forma modlitwy ekstatycznej, prowadzącej do stanu radosnego uniesienia i zachwytu. Taka modlitwa powinna przynieść człowiekowi radość i pogodę ducha, co oznacza zespalanie się z Bogiem. Nie wyklucza to kontemplacji i nieustannej służby Bogu, która wypełnia całe życie. Uważał pośrednictwo rabinów w kontaktach z Bogiem za zbędne. Zmarł w czasie drugiego dnia święta Szawuot שָׁבוּעוֹת w roku 5520, nie pozostawiając po sobie żadnych pism.